و سلام بر تو. آن دم که از مشرق لایزال طالع می‏شوی تا سِرِّ خلقت آسمان و زمین باشی! سلام بر تو که روز تجلی را بشارت دهنده ‏ای و صبح خدا را، مژده!
سلام بر تو که اشراق‏ها را درنوردیده‏ای و جهان را در خلسه حضور خود، معلق گذارده‏ ای؛ هر چند لحظه‏ای، نگاه ولایتت را بر این گستره محتاج، دریغ نخواهی داشت!

شعبان، به نیمه خود رسیده و اشتیاق جهان، به بی‏نهایت. لحظه‏ ها در هیجانی روح‏انگیز، جریان گرفته‏ اند. قرار نیست، انتظارها به سر آید؛ چرا که اینک جهان در انتظار تولد انتظاری است که معیار صبرها و عطش‏ها و ترازوی ایمان‏ها و اعتقادها خواهد ماند. به زودی، خلقت به نقطه عطف خود می‏رسد. این را نفس‏های حبس شده در سینه، گواهی می‏دهد.